Sara acostumaba a chorar moitas veces sen saber por que e as súas bágoas caían ao chan. Mais un día, da que seguía o percorrido das lágrimas, descubriu embaixo da súa cama que un monstruíño miúdo recollía todas as súas bágoas do solo e se facía con elas belos colares como de coral.
Sara non dixo nada, mais desde aquel día, cando choraba, xa non lle importaba tanto, porque pensaba que aquel era un monstro dos peúgos e que as súas bágoas lle facían feliz, de xeito que polo menos así se esquecería de roubar peúgos
O que Sara non podía imaxinar é que aquel non era un monstro dos peúgos, senón un monstro dos pesadelos e que a cada noite lle bisbaba historias tristes na orella para ela chorar durante o día. E así, podía despois fabricar colares, vendelos e grazas a iso, tornarse ben rico.
© Frantz Ferentz, 2012
Sem comentários:
Enviar um comentário