Decidira que quería
dar a volta ao mundo.
Aproveitou unhas
vacacións de verán.
Ela pensaba que en dous
meses podería chegar moi lonxe.
Partiu de mañá moi
cedo.
Decidiu que para non
ser detida nas fronteiras, cerraría os ollos.
Así non vería as
fronteiras.
Comezou a camiñar á
saída da súa casa.
Sempre ás cegas.
Camiñou e camiñou.
Horas e horas.
Camiñou como nunca na
súa vida camiñara.
Camiñaba moi de présa,
case que correndo.
Camiñou até que
comezou a sentir frío.
O sol xa baixaba.
E entón a Madalena
sentiu clarisimamente a voz de súa mai:
– Madalena, entra xa
que son horas de cear...
E a Madalena abriu os
ollos.
E viu que camiñar, si
que camiñara, mais sempre dando voltas arredor da súa propia casa.
Sem comentários:
Publicar um comentário