CONCURSO DE MASCOTAS

 

Personaxes SARA, a estraña rapaza que acaba de chegar ao colexio, cuxa mascota é unha xoaniña que ten pegada á vidalla. GARRULFO, o matón escolar, cuxa mascota é unha enorme e velenosa tarántula. O PROFESOR, que presenta e dirixe o concurso. ESTUDANTE 1, cuxa mascota é un coello peludo. ESTUDANTE 2, cuxa mascota é un pequeno can peludo. ESTUDANTE 3, cuxa mascota é un cobaia  Todos os personaxes, agás SARA e GARRULFO, poden ser de calquera xénero. A xoaniña de Sara será pintada. Lugar Un salón de actos dun colexio, onde están os ESTUDANTES coas súas mascotas.

Acto único

A escena comeza con todos os personaxes, os 3 ESTUDANTES, SARA, GARRULFO e PROFE ao fondo, falando entre eles, aínda que SARA está un pouco afastada. Pouco despois, PROFE dá varios pasos para a fronte, até se colocar diante do público. Actúa como un presentador da televisión. Fala con emoción. Os ESTUDANTES fican nun segundo plano, atentos á presentación.
PROFE	[Ao público] Bo día/ boa tarde, queridos nenos e nenas. Comezamos o noso concurso de mascotas escolares. Temos cinco concursantes, con cadansúa mascota. Pido ao primeiro deles que pase a presentar a súa mascota.
O ESTUDANTE 1 camiña até o bordo co seu coello peludo. Teno entre os seus brazos e, mentres fala, non para de acaricialo.
ESTUDANTE 1	Ola, chámome R. Pérez e a miña mascota é este coello que se chama Orelludiño. [Ao público] Non é delicioso? Morro de tenrura con el.
PROFE	E a túa mascota fai algo de especial?
ESTUDANTE 1	Non, nada, mais podo utilizalo como almofada cando a verdadeira cae no chan á noite. É tan suave...
PROFE	Un aplauso para R. Pérez.
PROFE diríxese primeiro ao público e despois aos ESTUDANTES. Aplausos.
PROFE	Ben, pasemos ao noso segundo concursante.
Fai un ademán ao ESTUDANTE 2, que se achega ao público, mentres o ESTUDANTE 1 volve ao seu posto. O ESTUDANTE 2 está ao lado de PROFE coa súa mascota.
PROFE	Agora, temos o noso segundo concursante. [AO ESTUDANTE 2]. Cóntanos, como te chamas?
ESTUDANTE 2	Chámome L. Rodríguez e esta é a miña mascota. [Móstraa ao público] É un can anano peludo. É tenro e cariñoso.
PROFE	E que sabe facer o teu cachorro?
ESTUDANTE 2	Vaia! É fantástico. Sabe ladrar en sete idiomas e por teléfono.
PROF A	A ver.
Todos fican parados, a ollaren para o cadeliño, que nin sequera mexe o rabo. Pasan uns cinco segundos.
PROFE	Pois non fai nada. non ladra Quizá se se lle provoca...
ESTUDANTE 2	[Afastándose de PROFE, protexendo o can] Non o incomode, que ten moi mal humor cando o espertan!
PROFESOR	Está ben, volve ao teu lugar. Un aplauso para L. Rodríguez.
Escóitanse aplausos. ESTUDANTE 2 volve ao seu asento, abrazando con forza á súa mascota. ESTUDANTE 3 comeza a achegarse a PROFE.
PROFESOR	E agora, o noso próximo concursante.
PROFE vírase e olla a ESTUDANTE 3, que está ao seu carón.
PROFE	Como te chamas? E que sabe facer a túa mascota?
ESTUDANTE 3	Ola xente. Chámome S. Martín. Esta é a miña mascota, unha cobaia.
PROFE	E que ten de particular?
ESTUDANTE 3	Que é capaz de ver a televisión durante trinta horas sen parar.
PROFE	[Decepcionado] Si, si... O teu animal é moi simpático. Ben, graciñas. Agora podes volver ao teu sitio. Aplausos para S. Martín.
Sons de aplausos. O ESTUDANTE 3 volve ao seu posto, mais antes de chegar, GARRULFO xa comeza a se mover e sitúase ao carón de PROFE, que, así que o ve, asústase e dá un paso atrás, sobre todo cando o ve coa súa tarántula ao ombreiro. Non dá tempo a PROFE para reaccionar. Sinala para o ombreiro coa man contraria e comeza a falar con orgullo.
GARRULFO	Ola, xentiña. Chámome GARRULFO e son o rapaz máis curriño do meu curso. Todos os meus compañeiros están a ollar para min, non?
Olla para os seus compañeiros de atrás. OS ESTUDANTES 1, 2 e 3 asenten frenéticamente coa cabeza, mais SARA non se inmuta.
GARRULFO	Esta é a miña mascota. Chámase LULÚ e é unha viúva negra. Ten unha picada mortal. Ela protéxeme mellor que un sabuxo. E obedéceme cegamente. Non hai mellor mascota que esta, así que estou certo de que gañarei o concurso de mascotas.
PROFE continúa a dar pasos atrás, afastándose de GARRULFO.  Pide a SARA que se achegue. GARRULFO continua a apuntar para a súa mascota diante do público, coma a bailar, moi orgulloso da súa LULÚ. SARA achégase a PROFE e fica ao seu carón. PROFE non se atreve a mandalo de volta co resto dos ESTUDANTES.
PROFESOR	[voz a tremer, vese que ten medo] E para rematar, o noso último concursante... [é interrompido]
GARRULFO	[en ton burleiro e burlón] Esa? Esa é unha mascota, só olla para ela. Acaba de chegar ao colexio e xa quere facernos crer que é alguén. Ha, ha, ha, ha...
SARA	[voz aguda, ollar para a fronte, coma un zombi] Son Cócum, a mariquita da vidalla desta nena. E tes razón, eu non son a mascota, Sara é a miña mascota, responde cegamente ás miñas ordes e agora quero que ti sexas o meu escravo...
SARA comeza a camiñar cara a GARRULFO, cos brazos estendidos, coma unha zombi.
GARRULFO	[Asustado] Retírate, ou avéntoche a LULÚ
SARA	LULÚ fará o que eu lle diga, non?
A tarántula cae ao chan, vese que é falsa.
SARA	Que mágoa, es un covarde, coma todos os matóns cando están sós... Os humanos en que aterro convértoos en zombis e agora quero converterte nun. Déixame alimentarme do teu cerebro. Creo que ten poucas ideas, mais de seguro sabe delicioso...
GARRULFO sae ás carreras por un lateral, morto de medo.
GARRULFO	Axuda! [mentres sae]
SARA	[Coa súa voz normal] Ben, creo que ese rapaz aprendeu a lección. Só terei que levar aquí á miña xoaniña para el non se esquecer do episodio de zombis de hoxe.
PROFE	Pois xa que un dos concursantes se retirou, porque ademais tiña unha mascota falsa, é o momento de votardes pola nosa mascota favorita [Pausa]. Agora, querido público, escribide no papel por quen votades como a vosa mascota favorita...
Fica un anaco a esperar. Unha persoa do público sobe ao palco e dálle un papel dobrado a PROFE.
PROFE	[Colle o papel cos resultados e desprégao] O xuri soberano decidiu que a mascota favorita do colexio é... [breve pausa, despois ton de rabia profunda] Como? Que eu son a mascota favorita da escola? Todo o mundo castigado sen recreo durante unha semana!

Telón

© Frantz Ferentz, 2022