Un certo día, o Camoi descubriu que podía voar mentres montaba na súa bicicleta. Foi por acaso, cando, ao saltar por riba dun montículo, notou que a súa bicicleta podía ficar no ar e que el podía guiala á vontade. Gozou daquela descuberta durante varias semanas, até que nun certo día, o pai do Camoi viu aquilo e reñeu severamente o fillo. Díxolle:
— A xente normal non voa na bicicleta. Por tanto, ti tampouco, ouviches?
E desde aquel día, a cada vez que o Camoi tentaba voar, acababa no chan, con algún renegrón. E despois daquilo, xa non volveu tentar voar.
Vinte anos despois, o Camoi viu o seu propio fillo Lumbai voar na bicicleta. E el fixo como fixera con el o seu pai, reñeuno severamente. Díxolle:
— A xente normal non voa na bicicleta. Por tanto, ti tampouco, ouviches?
O Lumai, despois daquilo, por moito que o tentou, non conseguiu máis nunca voar na bicicleta.
Vinte anos máis tarde, o Parui, neto do Camoi e fillo do Lumai, foi sorprendido a voar na súa bicicleta. Entón, o seu pai, o Lumbai, reñeuno severamente:
— A xente normal non voa na bicicleta. Por tanto, ti tampouco, ouviches?
O Parui rañou a cabeza e preguntou estrañado ao seu pai:
— E logo? Por que non ía voar? Esta bicicleta está fabricada para voar.
E o pai, Lumbai, calou porque non soubo o que dicir e nin sequera o consultou co avó, Camoi, porque non sabía nin que lle preguntar.
Frantz Ferentz, 2013