O bechiño avanzaba pola pantalla do computador do Xavier moi amodiño, tentando non ser descuberto polo rapaz que, daquela, batía o papo cos amigos.
O bechiño camiñaba sobre a punta dos seus pés. Tiña ao seu favor que o cuarto estaba abondo escuro, agás pola luz que emitía a pantalla, e que o rapaz estaba totalmente concentrado no que había na pantalla.
Porén, todas as súas previsións fallaron. O rapaz detectou o bechiño a se deslocar lentamente polo bordo superior da súa pantalla.
Cheo de curiosidade, o rapaz achegou o rostro o máximo posíbel até o bechiño e quedou a fitar para el.
— Mamá, existen unhas arañas con trompa e orellas de elefante? —preguntou Xavier aos berros.
— Non digas parvadas, meu —ecoou a voz da nai desde o outro extremo da casa—. Pasas demasiadas horas diante do computador e xa tes visións.
— Será iso...
O rapaz pechou os ollos, fregou neles e volveu abrilos. E xa daquela o bechiño desaparecera.
Na verdade si estaba. O bechiño escondérase na traseira do monitor e respiraba aliviado. Case o tiñan descuberto. O que sería del —pensou— se os humanos descubrisen a existencia das arañas elefantes?
Para a próxima, o bechiño habería ir con máis coidado...
© Frantz Ferentz, 2011
Sem comentários:
Enviar um comentário